Możliwość eksmisji z mieszkania sprawcy przemocy domowej wprowadziła ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w art.11a.
Zgodnie z tym przepisem osoba dotknięta przemocą domową może złożyć do Sądu Cywilnego wniosek o nakazanie sprawcy przemocy opuszczenia zajmowanego wspólnie mieszkania jeżeli z powodu jego zachowania wspólne zamieszkiwanie w lokalu jest szczególnie uciążliwe.
Osobą uprawnioną do złożenia wniosku o nakazanie opuszczenia mieszkania przez agresywnego męża czy partnera jest osoba dotknięta przemocą zamieszkująca ze sprawca przemocy w jednym lokalu.
Osoba dotknięta przemocą może żądać nakazania sprawcy przemocy przez Sąd opuszczenia mieszkania pod warunkiem wspólnego zamieszkiwania w jednym lokalu ze sprawą przemocy.
Warunek wspólnego zamieszkiwania w jednym lokalu przez sprawcę przemocy i jego ofiarę powinien być spełniony w dacie złożenia wniosku o eksmisję sprawcy przemocy oraz w dacie wydania przez Sąd orzeczenia.
Jeżeli jednak kobieta dotknięta przemocą w obawie o własne życie lub zdrowie wyprowadzi się z mieszkania zajmowanego ze sprawcą przemocy, to mimo to, w mojej ocenie, warunek wspólnego zamieszkiwania jest nadal spełniony. W takiej sytuacji Sąd nie może odmówić ochrony kobiecie dotkniętej przemocą domową, zmuszoną do wyprowadzenia się z mieszkania i oddalić z tego powodu jej wniosek o eksmisję z mieszkania sprawcy przemocy.
Nie ma znaczenia do kogo należy lokal zajmowany przez sprawcę przemocy i jego ofiarę.
Oznacza to, ze Sąd w postępowaniu o eksmisję sprawcy przemocy z mieszkania nie bada komu przysługuje do tego mieszkania prawo własności, prawo najmu czy inny tytuł prawny do lokalu.
163 odpowiedzi na „Eksmisja z mieszkania agresywnego męża, partnera, rodziców lub dzieci w postępowaniu cywilnym”